پيرو پيشنهاد آقاي حاجيان در قسمت نظرات post قبلي مي خواستم يك مطلبي را بگويم. در ابتدا مطلبم را در قسمت نظرات نوشتم بعد منصرف شدم و تصميم گرفتم يك جايي باشد كه همه ببينند!!من عده اي از هموطنهاي خوبمان را مي شناسم (از طريق همسرم) كه اهل قسمت كويري ايران عزيزمان هستند. ولي خوب مثل همه جاهاي ديگر اينها هم مشكلاتي در منطقه خودشان داشته اند كه مجبور به كوچ به ساير شهرها از جمله تهران و اصفهان شده اند.اين هموطنها كه جمعيتشان در تهران و اصفهان زياد است انجمني را در وزارت كشور به ثبت رسانده اند كه از طريق آن سالي يكبار مجوز برگزاري ديدار دسته جمعي را ميگيرند كه بيشتر از 1000 نفر است.هر سال اين مجمع برگزار مي شود و در آن شاعرها، شعرهايشان را مي خوانند، به زبان خودشان كه بسيار نزديك به زبان زرتشتي است صحبت مي كنند، ياد روزهاي قديم مي كنند و... چيزي كه برايم جالب بود اينكه در اين نشستها دختر ها وپسرهاي دم بخت را هم به يكديگر معرفي مي كنند. اين دورهم جمع شدنها فقط به يك ديدار و شعرخواني يا شام خوردن خلاصه نمي شود.سرمايه گزاران پيشنهادهاي سرمايه گزاري مي دهند، بازرگانها درباره تجارت خودشان صحبت مي كنند، پزشك ها در رشته هاي مختلف معرفي مي شوند، درباره فعاليتهاي عام المنفعه در منطقه خودشان صحبت و تصميم گيري مي شود خلاصه كنم بهترين محل براي تبليغات كاري است و قشنگي همه كارها به اين است كه اين تصميمها به مرحله حرف پايان نمي گيرد.به مطب فلان دندانپزشك كه مي روي ميبيني همه همشهري هستند، دكتر داخلي همينطور، و ...به فلان مغازه براي خريد لباس، كيف و كفش و يا ... مي روي ميبيني بيشتر مشتري ها همشهري هستند.شركتهاي تجاري، توليدي بسياري ايجاد شده اند كه فعاليت موفق و خوبي دارند. سه شركت بزرگ فعال براي ايجاد اشتغال و رونق گردشگري در منطقه تاسيس شده و پويا است.ساختمان بهزيستي كه زمين آن از زمين شهري در زادگاهشان خريداري شده ديوارهايش بالا مي آيد تا هرچه زودتر عده اي از همشهريانشان در آن مشغول به كار شوند. و هزينه ساخت آن بسته به قدرت مالي هركسي در همين انجمن پرداخت مي شود و با حساب و كتاب دقيق صرف ساخت مي شود.همه اين كارها با پشتكاري تمام انجام مي شود هر سال كه به اين نشست مي روم آه مي كشم و از خودم مي پرسم چرا ما انجمن طالقاني هاي مقيم تهران نداريم؟! چرا ما اين مديريت را نداريم چرا ما نمي توانيم در يك جمعي به زبان خودمان صحبت كنيم؟
